عضو رسمي صنايع دستي گيلان گفت: لباس‌هاي سنتي و محلي گيلان ميراث جهاني ايران است كه بايد به عنوان يك هويت ملي حفظ شود.
خديجه ميلانچي صبح امروز در حاشيه بازديد از نمايشگاه لباس سنتي گيلان لباس را نشانه فرهنگ يك كشور دانست كه پيش از زبان با انسان رابطه برقرار مي‌كند.
وي اظهار داشت: لباس‌هاي محلي يكي از نشانه‌هاي فرهنگي در مناطق مختلف جهان و ايران است و با توجه به آب و هواي مناطق، اين نوع لباس‌ها از تنوع رنگ و شكل برخوردار بوده و از گذشته‌هاي دور داراي پوشش كامل هستند.
عضو گروه صنعتگران گيلان با اشاره به ويژگي‌هاي لباس محلي استان تصريح كرد: لباس محلي گيلان ميراث جهاني ايراني‌ها همراه با زيبايي ويژه است كه از نياكان اين خاك به امانت مانده و بايد به عنوان يك هويت ملي حفظ شود.
وي ادامه داد: زنان روزگاران كهن گيلان با لطافت روح خود بهشت را به تار و پود پارچه رسوخ دادند و رنگ در رنگ را تنيدند و با عشق به پهناي طبيعت زيباي گيلان پوشش رنگين و پر نشانه تهيه كردند.
ميلانچي لباس محلي زن گيلاني را به سه بخش غرب، شرق و مركزي تقسيم كرد و افزود: لباس زن شرق گيلان به «قاسم‌آبادي»، زن غرب گيلان «تالشي» و لباس مركزي گيلاني با نام «رسوخي» معروف است.
وي گفت: منطقه قاسم‌آباد در شهرستان رودسر و شرق گيلان داراي ويژگي فرهنگي ويژه است و لباس زن اين منطقه به دليل تنوع رنگي جذابيت بالايي دارد به طوري كه نشانه‌هايي از اين لباس در ديگر نقاط شرق استان ديده مي‌شود.
عضو رسمي صنايع دستي گيلان پيش‌سينه، زيگزاگ و ناخنك نوارهايي كه به شكل زيگزاگ روي لباس دوخته مي‌شود را از جمله نشانه‌هاي لباس محلي گيلان دانست.
ميلانچي خاطرنشان كرد: با توجه به تغيير و تحول در نوع تزئين در بازار، وسايل تزئيني لباس‌ها نيز تغيير كرده اما نشانه‌هاي لباس‌هاي محلي تغييري نكرده است.
وي چادرشب را جزو لباس زنان گيلان بيان كرد و تصريح كرد: در برخي از روستاها به‌ويژه روستاهاي مركزي از پارچه چادرنماز استفاده شده و به تدريج در شرق استان چادرشب جايگزين مي‌شود.
عضو رسمي صنايع دستي گيلان با اشاره به اينكه چادرشب جزو صنايع دستي شرق گيلان محسوب مي‌شود، گفت: چادرشب زنان گيلان بسيار متنوع است و از نخ‌هاي رنگي به صورت چهارخانه بافته مي‌شود.
ميلانچي با بيان اينكه چادرشب طرح‌دار براي مصارف ديگري نظير جهيزيه عروس استفاده مي‌شود، اظهار داشت: بايد براي ماندگاري اين لباس‌ها تلاش زيادي از طرف مسئولان ميراث فرهنگي استان صورت گيرد.
وي درباره تنوع رنگ‌هاي شاد در لباس‌هاي محلي گيلان خاطرنشان كرد: در هر پنج كيلومتر لباس‌ها در گيلان فرق مي‌كند و به طور كلي لباس افراد جوان با لباس افراد مسن متفاوت است.
عضو رسمي صنايع دستي گيلان افزود: وجود رنگ‌هاي قرمز، زرشكي و سفيد در لباس جوانان بيشتر به چشم مي‌خورد در حالي كه در لباس افراد مسن از اين نوع رنگ‌ها استفاده نمي‌شود.
ميلانچي درباره لباس محلي مردان اظهار داشت: مردان از يك بلوز سفيد راه‌راه زير جليقه همراه با شلوار گشاد و شال كمر به جاي جيب و كيف و همچنين كلاه نمدي استفاده مي‌كنند.
وي لباس زنان ارباب گيلاني در گذشته را دوخته شده از سكه شامل منات و اشرفي عنوان كرد و گفت: لباس تازه عروس‌ها بلوزهاي جلوچين‌دار و روسري ابريشمي سفيد و لباس زنان متاهل بلوزهاي بلند و بغل چاك‌دار بوده است.
عضو رسمي صنايع دستي گيلان پوشش با دامن‌هاي بلند و پر چين را ويژه بيشتر نقاط ايران دانست و افزود: زنان گيلاني زير روسري يك كلاه مي‌گذاشتند تا بتوانند روي آن بار و كوزه حمل كنند.
ميلانچي پارچه استفاده شده براي دامن‌هاي پر چين را بالغ بر 15 متر عنوان كرد و گفت: امروزه در بيشتر نقاط ايران به‌ويژه گيلان علاوه بر از بين رفتن لباس، زبان، فرهنگ و رسوم نيز در معرض خطر فراموشي است كه نبايد اين چنين شود.
