یکی از ویژگی های بارز و خوب مردم مازندران گرامی داشت قهرمانان و مدال آوران می باشد. برای یک مازندرانی امامعلی حبیبی بابلی، عبدالله موحد بابلسری، عسکری محمدیان ساروی، برادران واگذاری جویباری، خدر کردکویی، برادران طیبی قائمشهری، حاجی کناری فریدونکناری، رنگرز نوشهری و ... هیچ تفاوتی نمی کرد. همه قهرمانان مازندرانی برایشان دارای کرامت و ارزش و اهمیت بودند و همه را به اندازه هم دوست داشتند و برای همه به اندازه هم احترام می گذاشتند.

در روزگار ما هم خوشبختانه قصه همچنان باقی است و بهداد سلیمی نه به عنوان یک قائمشهری که به عنوان یک مازندرانی برای همه ما یک قهرمان محبوب و دوست داشتنی است و شایسته همه گونه احترام و ارزش می باشد. همانطوری که قائمشهری های عزیز و ارجمند از پیروزی ها و مدال آوری های ایشان شاد و خوشحال می شوند، همه آحاد مردم مازندران به همان میزان دست به دعا بودند که بهداد سلیمی عزیز با توفیق همراه باشد.

باور بفرمائید همانطوری که یک شهروند بابلی برای ناکامی دختر محجوب و قهرمان تکواندوی جهان سرکار خانم حاجی پور ناراحت بود، شهروندهای دیگر مازندرانی هم برای ایشان ناراحت بودند و از عدم توفیق ایشان ناراحت بودند. وقتی قاسم رضایی مدال طلا آورد به عنوان یک مازندرانی می خواستم پرواز کنم و اصلاً‌ آملی بودن او مد نظر ما قرار نداشت و الآن هم او را شهروند مازندرانی و باعث افتخار خود می دانیم.

وقتی کمیل قاسمی با تایمازوف کشتی می گرفت با تمام وجود دعا می کردیم که بر او غلبه کند و شکست او همه ما را ناراحت و غمگین ساخت ولی مدال برنز او همه ما را به وجد آورد. وقتی به کارنامه افتخار آمیز ورزشکاران مازندران نگاه می کنیم همه به مازندرانی بودن خود فخر می فروشیم و از اینکه برای ایران عزیز به عنوان یک کشور اسلامی شیعی افتخار آفریدند عمیقاً خوشحالیم.

باور کنید حیف است قهرمانان ارزشمندمان را وابسته به یک شهر تلقی کنیم اگرچه اوج افتخار این ورزشکار مربوط به زادگاهش می باشد و این حق مردمی است که این ورزشگار در آغوش آنان پرورش یافته است. سلیمی، رضایی، قاسمی، یزدانی، حاجی پور، اسماعیل پور، تقوی، عالمیان، رحیمی ... ورزشکاران مازندرانی بودند که به تنهایی از کل ورزشکاران ایران در المپیک پکن بیشتر مدال آوردند. سهم مازندران بزرگ دو طلا و یک برنز در سطح کشور بالاترین می باشد و تازه این در حالی است که با مصدومیت ناگهانی یزدانی عزیز یک طلای مسلم از دست ما خارج شد و اگر بد نمی آوردیم امید به طلای تقوی هم دور از ذهن نبود. باور ما این است که ما توان چهار طلا را داشتیم و اگر تنش های حضور در المپیک نبود عملکرد مازندران خیلی بالاتر از این نتایج بود.

به عنوان یک مازندرانی از تک تک ورزشکاران مازندرانی حاضر در اردوی المپیک در تمام رشته ها تقدیر و تشکر دارم و آنها را شهروند خویش می دانم و انتظار دارم که ورزشکاران محبوب ما هم خود را در قید و غل و زنجیر تعصب های یک شهر قرار ندهند و خود را مازندرانی بدانند و به آن افتخار هم بکنند. با امید تبلور بیشتر و پیروزی های ارزشمند ورزشکاران مازندران در میادین آینده.