وقتی اهالی علم، هنر، قلم، سیاست، اقتصاد، ورزش و سایر فعالیتهای ارزشمند و تاثیرگذار جامعه با پشتیبانی دستگاههای ذیربط و نیمه مرتبط اجرائی و اجتماعی، در اقدامی بیادماندنی و ستودنی و با استناد به افتخارات، آثار و نقش آفرینی های گرانسنگ، از پیشکسوتان خویش طی همایشی سالانه تجلیل و تقدیر بعمل آورده و با اهدای جوایز مادی و الواح معنوی، زمینه های توسعه فرهنگ و فعالیتهای خود را تقویت می کنند، آیا نمی توان در اقدامی مشابه و الهام گیرانه، برای یادگاران بزرگ قبیله ایثار و پیشکسوتان سترگ جبهه های اقتدار که به لطف خدا زنده مانده اند تا جامعه از انوار وجودی آنها منور و نسل امروز نیز از دیدگاهها و تجارب و مهارتهای آنها بهره مند بماند، مراسم و همایش مشابه ای برگزار کرده و از آنها نیز که با اهدای امنیت و عزت و آرامش و سربلندی، به مراتب حق بزرگتری نسبت به سایر چهره های ماندگار به گردن مردم ما دارند، صمیمانه تجلیل بعمل آید؟!
خوشبختانه و به فضل الهی فرهنگ برگزاری یادواره های بزرگ شهدا و حتی یادواره های انفرادی کشوری در ایران اسلامی جا افتاده و با نقش آفرینی همرزمان و خانواده ها و سایر نهادهای ذیربط، این رسالت بزرگ الهی و اسلامی در حال تحقق و عینیت بخشی کامل است و علیرغم تلاش و تکاپوی موجود برای بهبود محتوایی و ساختاری این یادواره ها، الحمدالله دغدغه اصل برگزاری یادواره ها وجود نداشته و می توان گفت که یادواره های شهدا در کشور ما نهادینه شده است.
اما آنچه که جایش در جامعه ما خالی و هفته نکوداشت دفاع مقدس، فرصت مناسبی برای پردازش به آن است، فقدان همایش سالانه تجلیل از چهره های ماندگار دفاع مقدس و این گنج های یادگار و شهدای زنده قبیله ایثار است که می تواند شامل فرماندهان سطوح مختلف جنگ، جانبازان دارای درصدهای بالا، آزادگان خاص افتخارآفرین، طراحان خلاق عملیاتها، محققان و پژوهشگران دفاع مقدس، ادیبان و قلم بدستان متعهد دارای آثار ارزشمند و قدرت تاثیرگذاری بالا و نیز بهره مندان از سایر معیارها، مختصات و ویژگیهای قابل احتساب در کسب نامزدی اولیه و گزینش نهایی باشد که متاسفانه با گذشت بیش از سه دهه از آغاز دفاع مقدس، هنوز یاد نگرفته ایم که در قبال این همه هجوم و نامهربانی بدخواهان و یا غفلت پیشگان نسبت به این قشر ایثارگر جامعه، چگونه می بایست از آنها دفاع کنیم!؟!
نکته تاسف اینجاست که متاسفانه برخی از این یادگاران تاثیرگزار قبیله ایثار، نه تنها مورد تجلیل و تقدیر و تکریم واقع نمی شوند، بلکه بسیار اتفاق افتاده که بدون هیج دلیل منطقی، مورد اهانت و بی مهری نیز قرار گرفته و در جامعه و محیط زندگی خویش، متحمل مظلومیت مضاعف نیز هستند و این ناشناختگی ها و ناسپاسی ها، مصادیق بارز ظلم فاحش و بزرگی است که شاید بخاطر همین غفلتها و قصورها و کوتاهی هایی که در تجلیل از این چهره های ماندگار داشته و داریم، از جانب ما به آنها تحمیل شده باشد!
یادمان باشد که این عزیزان با دستان خالی و فقدان آموزش با روجیه بسیجی به جبهه ها شتافتند و آنچنان حماسه هایی از خود آفریدند که دشمن را با همه پشتوانه های استکباری و صهیونیستی اش به ستوه آورده و مرگ را از خود عاصی کرده بودند و نهایتاً پس از ۸ سال دفاع مقدس، بدون آنکه یک وجب از خاک مقدس ایران اسلامی را از دست داده باشند، با دستانی پر و تجاربی گران به شهرها بازگشتند و هراس امروز نظام سلطه جهانی از ایران اسلامی، بواسطه غالبیت فرهنگ شهدا و حضور غالب همین نسل رزم در جامعه است!
علیهذا می توان با تشکیل ستادی کشوری و مطالعه پرونده های رزم و سایر نقش آفرینی های این عزیزان، مقدمات برگزاری اولین همایش کشوری تجلیل از چهره های ماندگار فراهم گردد و در ادامه، برای برگزاری همایش های استانی تجلیل از چهره های ماندگار نیز مجوز لازم صادر شود.
چه زیباست که ما در کنار یادواره های سرداران و شهدا، برگزار کننده همایش های سالانه تجلیل از شهدای زنده ای باشیم که برخی از آنها و بویژه شیمیایی ها و قطع نخائی ها و سایر ابتلائات حاد، آهسته آهسته به قبیله شهدا می پیوندند و برخی دیگر نیز بی صبرانه و دلگیرانه در انتظار شیرین تجدید و تکرار فرصتها برای پیوستن به قافله هایی هستند که از آنها جا مانده اند تا مصداق بارز این آیه قرآن مجید باشند که می فرماید:
مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا ۞ احزاب ؛ آیه ۲۳/ از مومنان مرداني هستند که به پيماني که با خدا بسته بودند وفا کردند، بعضي بر سر پيمان خويش جان باختند و بعضي چشم به راهند و هيچ پيمان خود دگرگون نکردهاند.
یادمان باشد که تجلیل از چهره های ماندگار دفاع مقدی در کنار برگزاری یادواره های شهدا، گامی بزرگ در مسیر ترویج فرهنگ جهاد و شهادت و ایثار در جامعه و شاخص بزرگی برای جلب توجه و جذب قلوب نسل نویی است که تشنه حقیقت و طالب الگوهای تمام شمولی است که بتواند به اتکاء و افتخار کند.
