بسم الله القاسم الجبارین

آسمان قائم شهر در شب یلدا با میهمانی 5 شهید گمنام نور باران میشود.

 تقدیم به آنان که قلبشان از عشق محبوب مشتعل گشته و با نهایت شور و التهاب‌، سربریده خود را به رسم هدیه تقدیم معبود می کنند.

 آنها که در مسلخ عطرآگین معراج خویش در پیشگاه مقدس یار خود ، به سجده افتاده و شهادتنامه خود را با دیدگان ذوق زده از دیدار یار امضاء کردند ، آنان که دار رحلت از این قفس تنگ و فانی را همراه با حلاوت عشق به دوش می کشند ، آنان که در ستیز با قابیلیان تاریخ با قامتی به صلابت کوه های پولادین ، سدی آهنین در برابر تیرهای زهرآگینشان کشیده اند.

خدایا تو خود شاهد بودی آن هنگام که کبوتران سپیدمان را به سوی تو پرواز دادیم ، جز به لطف تو امیدوار نبودیم ، دلها از شوق می تپید و هر تپش همراه با یادی از تو بود . ما زیباترین کبوترانمان را برگزیدیم و جامعه ای از پرنیان سفید بر قامتشان افکندیم.

ما در حسرت پرواز کردن ها و پر گشودن ها فرو رفتیم . چندی نگذشت که حیران و سرگردان به آسمان نگریستیم ، به آسمانی که تا چندی پیش آبی آبی بود و اینک سرخ سرخ شد.

 آن ساعت که حضورشان در شهرمان احساس شد آسمان با اشک چشمانمان بارید و حال آسمان آفتابى است...

 تعبیرمان این است که قلبمان را شستند تا از زنگار گناه و آلودگى رها شویم و همچون آفتاب بتابیم، تابیدنى تا مرز شهادت...

 حال که کبوتران بازگشتند ، چه نا باورانه باران گل را پذیرا میشویم و دانستیم که تو قربانی ما را پذیرفتی.

وقتى شنیدیم در راهند ناخودآگاه بى تاب شدیم. دلیلش این بود که انگار سالها آنها را میشناختیم، سالها در کنارشان بودیم و با آنها هم سخن و همراه و هم عقیده و شاید از یک خانواده.

 گویى بعد این همه باهم بودن بستگى عجیبى برایمان رقم زده بود و حال گفتند در راهید. قلبمان به سان عزیز از دست داده از جا کنده می شود.

اما سکوت ما بغض هاى نهفته اى است که بر سر تابوتشان به دانه هاى اشک مبدل خواهند شد. قلبهایمان به مانند کبوترانى به پرواز در آمدند. خوش آمدید برادرانم؛

 چه زیبا محفلى است؛ آن جا که عطر استخوان هاى بى نام کبوتران عشق، آسمانمان را معطر مى کند. آمده اند با هزاران سلام و صلوات...

دیگر از آسمان صدای پرواز کبوتر به گوش نمی رسد ، بلکه صدای بال ملائک است که در گوشمان طنین انداخته است و بلندای شب یلدای قائم شهر امسال نیز در برابر بلندای عظمت این 5 شهید گمنام کربلای ایران زمین ، سر تعظیم فرود آورده و با تمام تواضع و فروتنی خود برای ما درس آموز است که در برابر مقام شهید جای قد علم کردن نیست.

 و مانیز نه با پا ، بلکه با جان و دل میائیم تا به پاس رشادتهای این ابرمردان تاریخ ، در دفاع از آرمان های شهدا و امام شهدا ، ولایت فقیه و رهبری عزیز حماسه ای دیگر رقم زنیم ، شاید پاداشمان شهادت باشد.

حسین جعفری