شمال نیوز:  اول بهمن‌ماه، سالروز ولادت سیروس قایقران است، کاپیتان فقید انزلی‌چی تیم ملی ایران در بازی‌های آسیایی 1990 که جام قهرمانی آن رقابتها را بالای سر برد، مردی که بعد از 15 سال هنوز یاد و خاطره‌اش در ذهن مردم گیلان و ایران زنده است.

سیروس قایقران متولد اول بهمن‌ماه سال 1340 است، مردی که اگر در‌ 18 فروردین‌ماه سال 1377 و در جاده رشت به تهران به خاطر آن حادثه تلخ رانندگی جان به جان آفرین تسلیم نمی‌کرد، امروز 52 ساله بود.

شاید برای کسانی که از نزدیک سیروس فوتبال انزلی را ندیده‌اند تا مجذوب لبخند دلنشین و مرام بی‌نظیرش شوند، درک این مطلب که چرا او پس از این همه سال از ذهن و یاد مردم این دیار نرفته کار آسانی نباشد. مردی که تا بود عشق دوران نوجوانی و جوانی مردمش بود و وقتی که رفت اسطوره بی‌بدیل آنها - حتی آنهایی که سال‌ها پس از پر کشیدنش پا به این دنیا نهادند - شد.

بله زاد روز مرد فراموش نشدنی فوتبال ایران و کاپیتان پیشین تیم ملی مرحوم سیروس قایقران است، مردی که ستاره کاغذی نبود تا نامش بعد پایان دوران بازیگری از یادها برود بلکه در قلب مردم انزلی خواهد ماند تا وقتی که یک ملوانی زنده باشد.

کسی که نه فقط به خاطر بازی‌های زیبایش برای ملوان و تیم ملی، بلکه به خاطر مرام و معرفتش در خاطرات ماندگار شد، درست مثل آقا تختی، اما این بار در فوتبال که سال‌هاست پهلوانی در زرق و برق و هیاهوهایش از یادها رفته ست.

یادت گرامی مَرد.


بخشی از زندگی فوتبالی سیروس
سیروس از همان ابتدای کودکی به فوتبال در زمین‌های خاکی کلویر روی آورد و با استعداد درخشانش، به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاه‌ها در آمد. وی در 16 سالگی - در سال 1356 - موفق شد به عنوان یکی از مهره‌های اصلی در تیم‌های نوجوانان و جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و با مهارت‌های منحصربه‌فردش، ملوان را به رتبه قهرمانی باشگاه‌های گیلان رساند. وی در سال‌های 57 تا 36 افتخارات زیادی را برای ملوان و گیلان به ارمغان آورد، مانند دو گلی که به پرسپولیس زد و یا گل زیبایی که وارد دروازه تیم منتخب مازندران کرد.

سیروس در سال 1363 به تیم ملی دعوت شد و در سال 66 تنها فوتبالیست شهرستانی بود که پرویز دهداری بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال 67، در جام ملتهای آسیا در قطر، تیم ملی ایران با رهبری سیروس به مقام سومی دست یافت و در سال 69 تیم ایران را با گل‌های زیبایش پس از 20 سال به قهرمانی در بازیهای آسیایی پکن رساند.

قایقران پس از حضور در تیم ملوان و اسنقلال بندرانزلی، به الاتحاد قطر (الغرافه قطر فعلی) پیوست و بعد از مدتی بازی در قطر، مجددا به تیم اول خود ملوان پیوست و این تیم را قهرمان جام حذفی و راهی مسابقات آسیایی کرد. سیروس در سال 72 به عنوان بازیکن و سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل توجهی با این تیم بدست آورد. وی سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد

در سال‌های 76 و 77 سیروس بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد اما در اوایل سال 77 که وی برای تعطیلات نوروز همراه خانواده‌اش به انزلی آمده بود، در بازگشت و در حالیکه همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در اتومبیل رنوی خود عازم تهران بود، در حوالی امامزاده هاشم با کامیون خاور تصادف کرد که منجر به فوت وی و فرزند راستین شد، پسری که متولد 06/01/1369 بود.

قایقران 43 بازی، رسمی برای تیم ملی انجام داد که در 21 بازی کاپیتان تیم ملی بوده و 14 گل برای تیم ملی به ثمر رسانده است که بهترین آنها به تیم کره‌جنوبی در نیمه نهایی بازی‌های آسیایی 1990 پکن بود. اولین بازی ملی را در 30 دی‌ماه 1363 برابر یوگسلاوی و آخرین بازی ملی را در 26 فروردین 1372 برابر بوسنی انجام داد. اولین کاپیتانی تیم ملی را در 11 آذر 1367 برابر قطر به عهده گرفت. /250مهر