شمال نیوز: نمی دانم آیا می توانیم بدنبال مقصر بحث داغ رسانه ای و سیاسی این روزهای مازندران باشیم یا خیر ؟ و یا اینکه آیا اصلا مقصری وجود دارد یا خیر ؟ همه چیز از صحبتهای درگوشی مردم شروع شد ، کم کم گسترش یافت و به باور ( غلط یا درست را نمی دانم اما یاد گرفتم قضاوت همیشه با مردم است نه رسانه ها و یا رجل سیاسی ) تبدیل شد . استاندار از سوی نماینده مردم ساری آغاز کننده جنگ شهرها نامیده شد و استاندار مازندران نیز القای جنگ شهرها را خیانت به آرمانهای انقلاب دانست.
همانطور که انتظار می رفت موضوع به نمازهای جمعه رسید ، امام جمعه بابل نیز قسمتی از سخنان خود را به دفاع از استاندار همشهری خود پرداخت و امام جمعه موقت ساری نیز از مسئولان خواست اختلافها را کنار بگذارند و از آنها خواست به فکر رفع مشکل کشاورزی، صنعت، بیکاری و عقب‌ماندگی‌های که در مازندران وجود دارد باشند .
اما تا کنون مشخص نشد دلیل اینهمه پاسخگویی ، دفاع ، خبر نویسی و... ، چیست و ماجرا از کجا آغاز شد و مقصر کیست ؟

سالها در استان خبری از این نوع منازعات نبود ، مشکلات کم نبود اما تلاش همه مسئولان کمک به حل مشکلات بود ؛ مخالفتها و بیانیه هایی وجود داشت اما اینگونه تند نبود، و به نوعی اینگونه صف آرایی موافق و مخالف در استان وجود نداشت ، یا لا اقل تا جایی که ذهن منِ جوان یاری می کند ، در 8 سال دولت احمدی نژاد در استان مازندران که استاندارانی از بابل ، سمنان و غرب استان داشتیم ؛ هیچ وقت صحبتی از بخشی نگری یا نگاه ویژه استاندار به شهری خاص نبود که لازم باشد اینهمه وقت صرف آن شده و سخن ها گفته شود ، مقاله ها نگارش شود و در نهایت چیزی جز عقب ماندگی از قافله پیشرفت سایر استانها نصیب مازندرانِ غرق در کمبودها و کاستی ها نگردد و باید تاکید کنم این انحراف فکرها از مسیر پیشرفت و فاصله انداختن میان دلها نابخشودنی است!
از سویی مشکلاتی همچون عدم توسعه متوازن شهرهای استان، عدم توسعه صنعت ، بیکاری جوانان تحصیلکرده مازنی که اکثرا از استان و بعضا از کشور مهاجرت نموده اند ، کمبود آب شرب ، مشکلات کشاورزان ، حوادث طبیعی مخرب که گاه و بیگاه استان را در می نوردند و.... ، مردم استان را به تنگ آورده و به معنای واقعی استان مازندران به استانداری جهادی و بدنبال آن مدیرانی کارآزموده ، توانمند ، پویا و با انگیزه که مشکلات استان را حل کنند یا لا اقل از شدت و حدت آنها بکاهند ، نیاز داشت.
شاید انتخاب فلاح بعنوان چهره ای معتدل ( هر چند دور مانده از فضای سیاسی و فعالیت مدیریتی بعنوان یک بازنشسته ) تا اندازه ای بارقه هایی از امید در دل مردم مازندران که با رای بالای خود به روحانی ، موجبات پیروزی انتخاباتی ایشان را فراهم نمودند را زنده کرد و انتظار از استانداری که خود را جهادی می نامید چیزی جز کار ، کار و کار در استان نبود ؛ اما ثمره این انتخاب کشمکش های امروز است که خواسته یا ناخواسته ، درست یا غلط ، سدی در برابر رفع معضلات استانی است که همیشه مظلوم بوده و علی رغم دارا بودن تمامی امکانات طبیعی و خدادادی مردم این استان هنوز از کم آبی تشنه اند و جاده هایش جان از پیر و جوان می ستاند ، بارش برف زندگی را مختل می کند و سیل خانه های این مردم صبور را هر از چندگاهی مورد آماج خود قرار می دهد.
اما به نظر می رسد راه حل این معضلات شفاف سازی روال کاری استاندار برای مردم از طریق رسانه هاست ، و ارائه برنامه استان به مردم تا مردم با اطلاعات کافی در مورد روند انتصابات و پیشرفت استان قضاوت کنند و آنگاه نه کسی را در جبهه جنگ شهری خواهیم دید و نه کسی را متهم به خیانت به آرمانهای انقلاب !
البته رحمانی فضلی وزیر کشور از استاندار مازندران خواسته بود تا طی مدت 2 ماه برنامه راهبردی استان را آماده کرده و به ایشان ارایه نماید اما مثل اینکه این برنامه نوشته نشده( یا به سرنوشتی مانند بسته فرهنگی استان مازندران در دولت احمدی نژاد دچار شد که هیچ کس از آن اطلاعی نداشت ) یا لااقل کسی از وجود آن اطلاعی ندارد و مشخص نیست نقشه راه استان و برنامه زمانبندی اجرای پروژه های نیمه تمام و یا تعریف پروژه ای جدید در مازندران بر چه اساسی صورت می پذیرد ، گویا استان بر مدار هرچه پیش آید خوش آید ، در حرکت است و مشخص نیست این روش تا کی ادامه میابد ( شاید اشتباه از منِ کم اطلاع باشد برنامه ای وجود داشته باشد ، حال چه موقع در اختیار مردم و رسانه ها قرار خواهد گرفت ، نمی دانم ).
باید اذعان داشت در این میان وظیفه نمایندگان سنگین تر از همه میباشد ، نمایندگانی که به پشتوانه رای مردمی و وظیفه ذاتی کاری خود می بایست بر فعالیت استاندار و معاونین ایشان و مدیران دستگاههای اجرایی نظارت کنند و به موکلین خود گزارش ارائه دهند و در صورت وجود نقصان یا کمبود به مسئول مربوطه تذکر دهند و در نهایت وزیر را بازخواست نمایند ، با این اوصاف از نمایندگان مازندران باید انتظار پاسخگویی داشت و از آنها پرسید : روند حرکتی استان در رفع موانع و معضلات چگونه است ؟ اولویت فعالیت مدیران در استان چگونه تعریف شده و روند حرکتی مجموعه مدیران و استاندار را چگونه ارزیابی می کنند ؟ آیا مدیرانی شایسته در استان انتصاب شده اند ؟و....
امیدوارم نمایندگان مازندران نیز فارغ از تلاش برای ایجاد شغل برای مراجعان خود ، برای سوالاتی از این دست نیز پاسخی داشته باشند !